Dan krijg je ineens het advies van je tandarts dat je naar de mondhygiëniste moet.
Ik schrok daar best van. Hallo, ik ben tandartsassistente: ik weet toch zeker wel hoe ik moet poetsen. Elektrisch nog wel.
Mijn tandarts vergelijkt tandenpoetsen altijd met het poetsen van je auto: als je alleen het dak wast, worden de wielen niet schoon. Daar heeft hij een punt. Daarom gebruikte ik dagelijks van die fijne zachte dunne ragertjes. Hiermee had ik het gevoel dat ik ook tussen mijn tanden goed reinigde.
De afspraak bij de mondhygiëniste was snel gemaakt. De instructies van haar waren duidelijk. Wat ik deed was in principe wel ok. Het kon tóch echt nog wel wat beter. Vooral het rageren en stokeren tussen mijn tanden en kiezen. Dikkere ragers gebruiken waar de ruimtes wat groter zijn en stokers in de kleinere ruimtes. En vooral niet aaien maar flink aanpakken die biofilm.
Het rageren, poetsen en stokeren verwijdert de plaque tussen je tanden waardoor er geen tandsteen gevormd kan worden.
Een biofilm is een laag micro-organismen dat ‘zwemmend’ in zelf-geproduceerd slijm aan je tanden vastplakt. Dit samen met voedselresten, cellen en leukocyten wordt plaque genoemd.
Je kunt het vergelijken met je zwembadje in de zomer in de tuin. Na verloop van tijd wordt de bodem glibberig. Dit wordt ook veroorzaakt door een biofilm.
Door het mechanisch reinigen van je gebit houd je de plaque weg en krijgen bacteriën niet de kans om een tandvleesontsteking te veroorzaken.
Tussen de tanden en kiezen kon de biofilm zich ophopen en daar genoten alle micro-organismen met volle teugen van. Hierdoor werd mijn tandvlees rood en ging het gemakkelijker bloeden. Door het mechanisch reinigen haalde ik letterlijk de laag plaque weg, masseerde ik tegelijkertijd het tandvlees en kon het genezen.
Gelukkig bleek na 3 weken dat het tandvlees helemaal hersteld was en kreeg ik het advies om vooral zo door te gaan. Fijn zo’n compliment van mijn mondhygiëniste.
Mijn tanden zijn weer fris en fruitig en bovendien zien ze er nu ook stralender uit.